Skarb i perła

  Zarówno w dzisiejszej Ewangelii jak i tej z niedzieli przysłuchujemy się przypowieściom o skarbie i perle. Obie przypowieści ukazują prawdę o Królestwie Bożym i Jezus posługuje się nimi, aby pokazać, że zbawienie jest ważniejsze niż wszystko, cokolwiek człowiek jest w stanie posiąść. Ten przekaz wydaje się dość oczywisty i myślę, że nie trzeba się nad nim zatrzymywać. Na pierwszy rzut oka obie te przypowieści wydają się być identyczne, lecz po głębszej analizie, mimo tego, że ich ogólny przekaz jest taki sam, posiadają wiele pięknych szczególików, które bardzo łatwo jest przeoczyć i z których możemy wiele się nauczyć.

Jezus powiedział do tłumów: Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Z radości poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.  Mt 13,44-46

Dwie przypowieści, dwie drogi poznania Królestwa

Jezus nie bez przyczyny opowiada dwie przypowieści. W pierwszej z nich mamy do czynienia ze skarbem, który przypadkiem znalazł pewien człowiek.Właśnie ten przypadek jest kluczowy w interpretacji tej przypowieści. Ten człowiek nie starał się, nie szukał całe życie prawdy, tylko została mu ona dana od razu, jako łaska. Możemy z nim utożsamić ludzi urodzonych w wierze katolickiej oraz z dobrych domów, gdzie pielęgnowanie są chrześcijańskie wartości.  Im prawda została dana ,,przypadkiem" oraz bez żadnego wysiłku z ich strony. Możemy powiedzieć, że tacy ludzie mieli szczęście, lecz tak naprawdę była to Boża łaska. Właśnie taki sposób poznania Boga i drogi do zbawienia jest opisany w przypowieści o skarbie.   

Trochę inaczej sprawy się mają w  przypowieści o perle. Bohaterem tej historii jest kupiec, który profesjonalnie zajmuje się poszukiwaniem pereł. Jego życie polega na bezustannym szukaniu  Prawdy Jedynej, którą jest oczywiście Bóg.. Jednak zanim ją znalazł z pewnością posiadał wiele innych perełek, które wydawały mu się piękne zanim znalazł tę najpiękniejszą i najdrogocenniejszą. Takim człowiekiem jest ten, który nie miał wiary ,,podanej na talerzu", lecz całe swoje życie spędził na poszukiwaniach. Nie otrzymał łaski wiary od razu, lecz samodzielnie, małymi kroczkami dążył do poznania prawdy i udało mu się. Możemy z nim identyfikować wszystkich ludzi nawróconych zarówno ateistów, wyznawców innych religii jak i niezbyt pobożnych chrześcijan, którzy się opamiętali. 

Odetnij pępowinę od tego świata

Kiedy czytałam te przypowieści zastanawiałam się nad pewną kwestią. Dlaczego pracujący na roli człowiek nie zabrał znalezionego skarbu ze sobą, tylko zakopał go. Dzisiejszy człowiek pomyślałby o nim, że jest głupi, ponieważ ,,znalezione, nie kradzione" i dzięki temu nie musiałby sprzedawać całego swojego mienia. Odpowiedź jest prosta. Popełniłby przestępstwo, ponieważ zabrałby coś , co do niego nie należy. Dopiero jak legalnie stał się właścicielem danej parceli ma czyste sumienie. Przypowieść ta pokazuje, że Królestwa Niebieskiego nie można nabyć sposobem oraz bez wyrzeczeń. Dopóki żyjemy na tym świecie i posiadamy dobra, które nas z nim łączą jesteśmy dziećmi tego świata. Aby naprawdę nabyć Królestwo Niebieskie musimy wyzbyć się doczesności, by stać się dziećmi Królestwa. Nie chodzi tutaj o ta, byś sprzedał cały swój majątek i chodził jak nędzarz! Dobra materialne są w dzisiejszym świecie niezwykle potrzebne. Jezus chce, abyś odciął pępowinę od Matki Ziemi i nie miał w doczesnym świecie niczego ważniejszego od potrzeby bycia blisko Boga i dostania się do Królestwa Bożego. 

Sprzedać wszystko, co się ma oznacza nakierować priorytety na to, co najważniejsze. Niestety jednak w dzisiejszym świecie nasze priorytety są różne, niekoniecznie zgodne z wolą Bożą. 

A co jest Twoim skarbem i perłą? 

Gosia Janicka