Z jednej strony wiemy, że "Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze", z drugiej zaś w Księdze Psalmów pisze "Ale, Ty, Panie jesteś Bogiem miłosiernym i łagodnym" ( Ps 86[85],15). Z ludzkiego punktu widzenia oba przymioty wzajemnie się wykluczają, lecz tylko z ludzkiego. :)
Bóg wielokrotnie okazywał sprawiedliwość i miłosierdzie na kartach Pisma Świętego. Ukarał ludzi za zło, gdy zesłał wielki potop i wynagrodził Noego za posłuszeństwo i wierność ocalając go i jego najbliższych. Tak samo Bóg zesłał deszcz siarki i ognia na Sodomę i Gomorę, lecz ocalił Lota wraz z jego córkami ze względu na Abrahama i posłuszeństwo Lota i jego córek w trakcie ucieczki. Jego żona złamała zakaz , gdyż obejrzała się za siebie i zamieniła się w słup soli. Można wymienić jeszcze wiele innych przykładów.
Mimo, że Bóg zniszczył Sodomę i Gomorę okazał litość Niniwie. Dlaczego? Czyżby Pan bardziej pragnął zagłady Sodomczyków niż Niniwitów? Wcale nie! Według Biblii mieszkańcy Sodomy i Gomory byli niegodziwi, rozpustni i pogardzali prawem boskim i ludzkim. Mimo to Bóg chciał okazać im miłosierdzie. Obiecał Abrahamowi, że nie zniszczy miasta, jeśli znajdzie w nim dziesięciu sprawiedliwych. Z dalszego biegu wydarzeń wiemy, że jednak tak się nie stało. Co innego Niniwa! Pan wiedział, że jej mieszkańcy "nie odróżniają swej prawej ręki od lewej", czyli nie rozpoznają dobra i zła. W przeciwieństwie do Sodomy i Gomory nie pogardzają prawem boskim, gdyż wcale go nie znają. Dlatego Bóg postanawia wysłać do nich Swojego proroka, który, mimo, że robi to niechętnie nawraca ich. Całe miasto zaczyna pokutować, więc Bóg okazał miłosierdzie i nie zniszczył go.
Właśnie poprzez takie przykłady Pan okazuje, że jest sprawiedliwy w Swoim miłosierdziu. Tylko On zna człowieka do głębi i wie, co kryje się w jego sercu. Ludzie nie są w stanie osądzić sprawiedliwie. Prorok Jonasz zanim przyczynił się do nawrócenia Niniwy musiał przeżyć budującą przygodę w brzuchu wielkiej ryby, lecz mimo to Sodoma i Niniwa były dla niego jak jedno i to samo, bo nie znał ludzkich serc.Właśnie dlatego czynił Bogu wyrzuty, że nie zesłał kary. Bóg jest sprawiedliwy w swoim miłosierdziu, co znaczy, że czeka na znak prawdziwej pokuty, by móc przebaczyć. Oczekuje od nas, byśmy tak jak Niniwici odstąpili od złego postępowania i powtórzyli za synem marnotrawnym "Ojcze zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec Ciebie, już nie jestem godzien nazywać się Twoim synem" (Łk 15,21). W Swoim ogromnym miłosierdziu jest w stanie przebaczyć wszystkim, którzy Go o to proszą i obiecują poprawę.
Najdoskonalej jednak Bóg objawił Swoją miłość do ludzi posyłając Swojego Syna na śmierć, aby nam przywrócić życie. Oddał Go na mękę, aby nam tej męki oszczędzić. Jezus wziął na Siebie wszystkie nasze winy i uczynił najdoskonalszą pokutę, mimo, że był najbardziej niewinnym człowiekiem na świecie. Otworzył dla nas bramy Nieba i zstępując do Szeolu wyprowadził przez nie dusze sprawiedliwych, żyjących przed Nim. I to wszystko z miłości do nas! Dzięki temu, gdy "przyjdzie sądzić żywych i umarłych" będzie miłosierny w Swej sprawiedliwości. Równocześnie będzie naszym Sędzią i Obrońcą. Dzięki Niemu człowiek nie otrzyma kary, na jaką zasługuje, bo ogromna jej część została wykonana na krzyżu i gdyby nie to bramy Nieba dalej byłyby dla nas zamknięte.
Biskup Grzegorz Ryś powiedział kiedyś, że "miłosierdzie to miłość Boga do bankruta" i myślę, że miał rację. Bóg nie ma względu na osoby i nie daje się przekupić dobrami świata materialnego, które i tak do Niego należą. Na końcu czasów staniemy przed Panem jako bankruci mający w zasięgu ręki tylko nasze uczynki. Bóg nie zapyta Cię o Twój urząd, pensję, czy ile pieniędzy miałeś w banku. Zapyta raczej : O ile poszerzyłeś Królestwo Boże? Czy było po Tobie widać, że jesteś Dzieckiem Bożym? Czy wypełniałeś uczynki miłosierne, gdy była na to okazja? Czy miłowałeś bliźniego jak siebie samego? "Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by nie miano dowiedzieć" (Mt 10,26).
Więc na pytanie: Czy Bóg jest sprawiedliwy, czy miłosierny odpowiem, że najlepiej jest wstawić w środek pytania spójnik "i". Bóg jest sprawiedliwy w Swoim miłosierdziu, gdyż zawsze patrzy na ludzkie serca i wybacza tym, którzy na to zasługują i o to proszą. Nasz Pan jest miłosierny w Swej sprawiedliwości, ponieważ nie wymierza takiej kary, na jaką zasługujemy.
Podsumowując, mimo, że sprawiedliwość i miłosierdzie z ludzkiego punktu widzenia się wykluczają, w relacji między Bogiem a człowiekiem się uzupełniają. Nawet więcej! Jedno bez drugiego nie mogłoby istnieć.
Gosia Janicka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz